Elektra'nın blogundan kedilerimizin macerasını takip ediyorsunuzdur. Etmemiş olanlara kısa bir özet geçeyim:
Biz üç kız kardeşiz, birimiz manyak. (Ay, "üç kızkardeşiz" kelimelerinin devamı bir anda klavyeye geldi. Sonra kendimi toparladım, isim belirtirsem ilk aile toplantısında bunun sonuçlarına katlanacağım kafama dank etti, kim olduğunu bilmeyiverin ama şu kadarını bilin, birimiz kesin manyak.)
Neyse, bizim, daha doğrusu en küçüğümüzün bir kedisi var. Aslında iki kedisi var ama birini annemlerin yanına gönderdi, kedi nüfusu bire düştü, ani bir nüfus patlamasıyla da yediye yükseldi. Anlayacağınız kedimiz doğurdu, altı adet süper müper yavrumuz oldu.
İki gün önce kedilerin yanındaydım. Aşık oldum. Hepsine, ayrı ayrı. O anne ve altı yavrusundan yayılan huzur dalgası nasıl bir histi tarifi zor. Şöyle diyeyim: Ben böyle bir hissi hiç bi insan loğusanın yanında yaşamadım. Normalde terbiyesiz, sinir bozucu bir hayvan olan kedimize resmen bir ermiş havası gelmiş. Hatun bi doğuruşta dünya gailesinin sırrını çözmüş, olayı bitirmiş. Altı yavrusu orasında burasında miyk miyk debelenirken, bizim kız ancak böyle büyük bir mucizenin müsebbibi olabilecek birine özel tevazuyla karışık bir gururla bakınıyor etrafa.
Benim ilk lafım "Aman aman" oldu, ikincisi "Ay bu üşüyecek" Oğlumu ilk gördüğümde de benzer bir tepki vermiştim galiba. Dakikasında anne oldum yavrulara. Sırf ben değil, evdeki altı yavruya homurdanan herkes aynı şeyi hissediyordu, bu duruma en çok bozulmuş olan enişte bile dahil. "Ay esnediii", "Ay düştüüü", "Ay bu nefes almıyo mu yaaa?" çığlıkları gece boyunca sürdü. Bir bebeğe karşı ne hissediyorsak o yavrulara karşı da neredeyse aynını hissettik.
Şunu fark ettim, canlılar olarak aramızda küçükleri korumaya yönelik ciddi bir bağ var. Bu yaşamı koruyup bir sonraki zamana aktarmak amacıyla genlerimize kodlanmış olmalı. Keşke tüm kodlarımız bunca güzel olsaydı.
Biz üç kız kardeşiz, birimiz manyak. (Ay, "üç kızkardeşiz" kelimelerinin devamı bir anda klavyeye geldi. Sonra kendimi toparladım, isim belirtirsem ilk aile toplantısında bunun sonuçlarına katlanacağım kafama dank etti, kim olduğunu bilmeyiverin ama şu kadarını bilin, birimiz kesin manyak.)
Neyse, bizim, daha doğrusu en küçüğümüzün bir kedisi var. Aslında iki kedisi var ama birini annemlerin yanına gönderdi, kedi nüfusu bire düştü, ani bir nüfus patlamasıyla da yediye yükseldi. Anlayacağınız kedimiz doğurdu, altı adet süper müper yavrumuz oldu.
İki gün önce kedilerin yanındaydım. Aşık oldum. Hepsine, ayrı ayrı. O anne ve altı yavrusundan yayılan huzur dalgası nasıl bir histi tarifi zor. Şöyle diyeyim: Ben böyle bir hissi hiç bi insan loğusanın yanında yaşamadım. Normalde terbiyesiz, sinir bozucu bir hayvan olan kedimize resmen bir ermiş havası gelmiş. Hatun bi doğuruşta dünya gailesinin sırrını çözmüş, olayı bitirmiş. Altı yavrusu orasında burasında miyk miyk debelenirken, bizim kız ancak böyle büyük bir mucizenin müsebbibi olabilecek birine özel tevazuyla karışık bir gururla bakınıyor etrafa.
Benim ilk lafım "Aman aman" oldu, ikincisi "Ay bu üşüyecek" Oğlumu ilk gördüğümde de benzer bir tepki vermiştim galiba. Dakikasında anne oldum yavrulara. Sırf ben değil, evdeki altı yavruya homurdanan herkes aynı şeyi hissediyordu, bu duruma en çok bozulmuş olan enişte bile dahil. "Ay esnediii", "Ay düştüüü", "Ay bu nefes almıyo mu yaaa?" çığlıkları gece boyunca sürdü. Bir bebeğe karşı ne hissediyorsak o yavrulara karşı da neredeyse aynını hissettik.
Şunu fark ettim, canlılar olarak aramızda küçükleri korumaya yönelik ciddi bir bağ var. Bu yaşamı koruyup bir sonraki zamana aktarmak amacıyla genlerimize kodlanmış olmalı. Keşke tüm kodlarımız bunca güzel olsaydı.
Not: Bebeklerimiz iki ay anne sütüne muhtaç. Ondan sonra kendilerine mutlu birer yuva arayacağız. En az dördünün yuvası var şimdiden ama ikisi hala ev arıyor. Niyetiniz ciddiyse çukulatanız, çiçeğinizle bekleriz. Yatak odası takımı bizden, salon takımına beyaz eşyaya karışmayız.
Bu sabah uyandığımda aklımdaki şarkı: Before the Rain'den bişeyler
Okuduğum kitap: Kayıp İtfaiye Arabası- Maj Sjöwall-Per Wahlöö
9 comments:
turuncum elmam, birimiz kesin:) bebücükler senin sayfana da çok yakışmış:)
Siz bir de onları ortalıkta dolaşmaya başladıklarında görün, ne cümbüş olacak ama!
:))
Severim ben onları!
Yorumuna çok teşekkür ederim. Böylece siteni keşfetme ve linklere ekleme şansım oldu. Nice dostluklara vesile olsun siten.
Aman Tanrım! Zarafet böyle bir şey olmalı. Siteni ziyaretimin üzerinden beş dakika geçmeden böyle bir cevap:) Sen, sana gönderilen yemek tabaklarını da asla boş geri göndermeyen biri olmalısın. İnce sayılmayacak biri olsa da incelikten anlayan biri olarak çook teşekkür eder sana bu Turuncu Elma. Hoşgeldin Tijen.
Ekmekçi kız:)
O halleri daha da tatlı olacak bunların. İp atlayacaklar, top oynayacaklar. Elektra'm çıldıracak sevinçten.
Elektra'm güzelim,
Yok yok hepsi en çok senin evine yakışıyor. Kalsın onlar orda ya, ne olur. Siyahi'm de kalsın, ben arada gelir severim.
Hı?
:)
ooooooooooooffff bunlar çok güzel!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! dünyada boyle hayvan yavruları bakıcılığıyla ilgili bir iş yok mu ben ondan yapmak istiyorum...oyyyy kuzu bunlar kuzuuuuuuu....
ne yazdı ne yazamadı:)
Öyle bir iş bulursan ne olur bize de haber ver. Küçük (pek küçük maşallah) kardeşimiz sevgisini öyle bir akıtır ki onlara, kedi neslinden dünyayı kurtaracak Einstein'lar doğar.
yahuu ne tatlılar bunlar :) ağzım açık bakakaldım fotolara...
Ben bakmaya devam edeyim :))
Evde bir sürü lor peyniri var.
ve ben kaç gündür ne yapacağımı düşünüyorum.
Şimdi kalkıp yapmalıyım. Sabah işe götürürüm :)
Çok teşekkürler tarif için.
ellerinize sağlık
Sıcacık sevgiler.
www.misssgibi.com
Bu sırada sayfamdaki blog manşetde sizi görmek beni çok sevindirir. Göz atmak istermisiniz... Blogcu dostlar sayfalarına yeni yazı eklediklerinde blog manşetede başlıklarını ve linklerini ekliyorlar. Diğer dostlarda yeni yazı ekleyen arkadaşlardan haberdar oluyorlar... :)
Post a Comment